یکی از روستاهایی که تو سفرهامون باهاش آشنا شدیم، روستای لایزنگان از توابع شهرستان داراب است. اهالی لایزنگان سالیان ساله که کارشون کشاورزیه و محصولاتی مثل انجیر، بادوم، انگور و گل محمدی دارن. اما دلیلی که باعث تمایز بعضی محصول‌ها می‌شه، اینه‌که اجدادشون اون محصول‌ها رو در ارتفاعات کاشتن؛ مثل گل محمدی و انگور. شاید باورتون نشه اما یک چهارم دشت گل دیم دنیا تو ارتفاعات لایرنگان واقع شده و همه اهالی، حوالی اردیبهشت ماه که می‌شه به ارتفاعات می‌رن و تا پایان برداشت گل تو کلبه‌هاشون تو ارتفاعات ساکن می‌شن و بخشی از گل‌ها رو توی زمین‌هایی که به زبان محلی بهشون مزگاه می‌گن پهن می‌کنن تا خشک بشن و مقداری از گل‌ها هم آماده گلاب‌گیری می‌شن و اون فصل کل روستا رو بوی گل و گلاب می‌گیره. یکی از راه‌های امرار معاش اهالی تولید گلاب است، اونم از گل‌های دیم. گلاب‌های پروندبوم رو «حوری خانم» به همراه همسر و فرزندانش تولید می‌کنن و چون نسبت گل و آب رو یک به یک می‌ریزن، بهترین گلاب روستا محسوب می‌شه.